მთარგმნელი: ano
esoteric.ge
წიგნი 8.
ნაწილი 1.
(ნაწყვეტი)
განთიადის გრძნობები
ანასტასიას ჯერ კიდევ ეძინა. ციმბირის უკიდეგანო ტაიგას თავზე ცა ნათდებოდა. ამჯერად პირველმა მე გავიღვიძე, მაგრამ ჩუმად წოლა გავაგრძელე ჩემს საძილე ტომარაზე. ვტკბებოდი მისი გარინდული ლამაზი სახით და ფიგურის რბილი გადასვლებით.
თანდათან დილის შუქი მატულობდა. კარგია, რომ ამჯერად საძინებელი ღია ცის ქვეშ გამართა. ალბათ, იცოდა, რომ თბილი და წყნარი ღამე იქნებოდა. ლამაზად გამოიყურებოდა თავის თხელ მუხლებამდე კაბაში, რომელიც მე მოვუტანე მკითხველისაგან საჩუქრად. შესაძლოა მან ეს ჩემთვის ჩაიცვა, ისე კი შეეძლო შიშველსაც დაეძინა.
რაც უფრო ცივა ტყეში, მით მეტი მშრალი ბალახის დაფენა შეიძლება – თივაში ხომ ზამთარშიც არ შეგცივდება. უბრალო ადამიანსაც კი თივაში წოლისას ჩაუცმელსაც არ შეგცივდება. მე მომისინჯავს. მაგრამ ამჯერად საძილე ტომარაში ვიწექი. ვიწექი და ვუყურებდი მძინარე ანასტასიას, თან წარმოვიდგინე ეს სიუჟეტი მხატვრულ ფილმში.
